Glamis Castle is sinds de 14e eeuw het huis van de familie Lyon, hoewel het huidige gebouw grotendeels dateert uit de 17e eeuw. Glamis was het ouderlijk huis van koningin Elizabeth de koningin-moeder, de vrouw van George VI. Hun tweede dochter, prinses Margaret, gravin van Snowdon, werd daar geboren.
Geschiedenis
De omgeving van Glamis Castle heeft prehistorische sporen; Zo werd een bekende ingewikkeld gesneden Pictische steen, bekend als de Eassie Stone, gevonden in een kreekbedding in het nabijgelegen dorp Eassie.
Leeuwensculpturen van The Great Sundial op het gazon aan de voorzijde
Rosa 'Glamis Castle', een roos die door de Engelse rozenteler David Austin naar Glamis Castle is vernoemd
Zitkamer of familiekamer bij Glamis.
In 1034 werd Malcolm II vermoord in Glamis, waar een Royal Hunting Lodge was. In het toneelstuk Macbeth (1603–06) van William Shakespeare woont het gelijknamige personage in Glamis Castle, hoewel de historische koning Macbeth (overleden 1057) geen band met het kasteel had.
In 1372 was er in Glamis een kasteel gebouwd, aangezien het in dat jaar door Robert II werd geschonken aan Sir John Lyon, Thane van Glamis, echtgenoot van de koningsdochter. Glamis is sinds die tijd in de familie Lyon (later Bowes-Lyon) gebleven. Het kasteel werd in het begin van de 15e eeuw herbouwd als een L-plan torenhuis.
De titel Lord Glamis werd in 1445 gecreëerd voor Sir Patrick Lyon (1402–1459), kleinzoon van Sir John. John Lyon, 6de Lord Glamis, trouwde met Janet Douglas, dochter van de Master of Angus, in een tijd dat James V ruzie had met de Douglases. In december 1528 werd Janet beschuldigd van verraad omdat hij aanhangers van de graaf van Angus naar Edinburgh had gebracht. Ze werd vervolgens beschuldigd van het vergiftigen van haar echtgenoot, Lord Glamis, die op 17 september 1528 was overleden. Uiteindelijk werd ze beschuldigd van hekserij en werd ze op 17 juli 1537 op de brandstapel in Edinburgh verbrand. enige tijd.
In 1543 werd Glamis teruggegeven aan John Lyon, 7e Lord Glamis. In 1606 werd Patrick Lyon, 9e Lord Glamis, benoemd tot graaf van Kinghorne. Hij begon met grote werken aan het kasteel, herdacht door de inscriptie "Built by Patrick, Lord Glamis, and Dame Anna Murray" op de centrale toren. De Engelse architect Inigo Jones is traditioneel in verband gebracht met het herontwerp van het kasteel, hoewel Historic Scotland de King's Master Mason William Schaw als een meer waarschijnlijke kandidaat beschouwt, vanwege de traditionele Schotse stijl van de architectuur.
Tijdens het Gemenebest van Engeland, Schotland en Ierland werden soldaten gelegerd in Glamis. In 1670 keerde Patrick Lyon, 3de Graaf van Strathmore en Kinghorne, terug naar het kasteel en vond het onbewoonbaar. Restauraties vonden plaats tot 1689, inclusief de aanleg van een grote barokke tuin. John Lyon, 9de Graaf van Strathmore en Kinghorne, slaagde in 1753, en in 1767 trouwde hij met Mary Eleanor Bowes, erfgename van een mijnbouwfortuin. Hij begon met het verbeteren van de gronden van het kasteel in de schilderachtige stijl in de jaren 1770. [1] De zuidwestelijke vleugel werd herbouwd na een brand in het begin van de 19e eeuw. In de jaren 1920 werd een enorme open haard uit Gibside, het landgoed Bowes-Lyon nabij Gateshead, verwijderd en in de Billiard Room van Glamis geplaatst. De open haard toont het wapen van de familie Blakiston; Gibside erfgename Elizabeth Blakiston was getrouwd met Sir William Bowes. Verschillende interieurs, waaronder de eetkamer, dateren ook uit de 18e en 19e eeuw.
In 1900 werd Lady Elizabeth Bowes-Lyon geboren, de jongste dochter van Claude Bowes-Lyon, 14e graaf van Strathmore en Kinghorne en zijn vrouw Cecilia (née Cavendish-Bentinck). Ze bracht een groot deel van haar jeugd door in Glamis, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gebruikt als militair hospitaal. Ze speelde vooral een belangrijke rol bij het organiseren van de redding van de inhoud van het kasteel tijdens een ernstige brand op 16 september 1916. Op 26 april 1923 trouwde ze met prins Albert, hertog van York, de tweede zoon van George V, in Westminster Abbey. Hun tweede dochter, prinses Margaret, werd in 1930 in Glamis Castle geboren.
Sinds 1987 staat een afbeelding van het kasteel op de achterkant van bankbiljetten van tien pond die zijn uitgegeven door de Royal Bank of Scotland. Glamis is momenteel de thuisbasis van Simon Bowes-Lyon, 19e graaf van Strathmore en Kinghorne, die in 2016 het graafschap opvolgden.
Geesten van het kasteel
De familiekapel wordt achtervolgd door een Grijze Dame, van wie wordt gezegd dat ze de geest is van Lady Janet Douglas, die in 1537 op de brandstapel werd verbrand op Castle Hill, Edinburgh, op beschuldiging van samenzwering om de koning te vergiftigen. Het is waarschijnlijk dat de beschuldigingen zijn verzonnen om politieke redenen. De verschijning is relatief recent door een aantal getuigen in de kapel gezien. Ze zou ook boven de klokkentoren verschijnen.
Er wordt gezegd dat de geest van een vrouw zonder tong het terrein achtervolgt en ergens in het kasteel uit een getralied raam kijkt. Ze rent door het park en wijst naar haar verminkte gezicht. Er is geen suggestie over wie ze zou kunnen zijn.
Een jonge zwarte jongen, de geest van een negerknecht die zo'n 200 jaar geleden slecht werd behandeld, achtervolgt een stenen stoel bij de deur van de slaapkamer van de koningin.
Een van de meer beruchte geesten staat bekend als Earl Beardie, ook wel bekend als Alexander, Earl Crawford. Naar verluidt was hij een wrede en slechte man, waarschijnlijk als gevolg van zijn opstand tegen James II. Er wordt gezegd dat zijn geest door het kasteel dwaalt, en er zijn berichten dat kinderen wakker worden en de figuur over hun bed zien leunen. Er wordt ook gezegd dat hij voor alle eeuwigheid gokt in een geheime kamer met de duivel, mensen hebben luid vloeken en het ratelen van dobbelstenen gemeld. Hij wordt in de literatuur vaak verward met de tweede graaf van Glamis.
Legendes en folklore
Volgens de legende is het kasteel net zo spookachtig als het is vanwege een oude vloek die over de familie werd gebracht door Sir John Lyon, die een voorouderlijke kelk verwijderde van hun zetel in Forteviot, waar het voor altijd zou blijven wonen. Het kasteel wordt ook genoemd in Shakespeare's toneelstuk MacBeth, en de moord op koning Malcolm de II zou in een van de kamers hebben plaatsgevonden. Het is hoogst onwaarschijnlijk aangezien het kasteel dateert uit de 14e eeuw en de moord uit de 11e eeuw.
Waarschijnlijk het meest klinkende stukje folklore dat opduikt, is het verhaal van een geheime kamer ergens in het kasteel, die een vreselijk geheim herbergt. Er wordt gezegd dat er ooit een handdoek aan elk raam in het kasteel was gehangen, maar van buitenaf was een raam zonder handdoek zichtbaar, wat een verborgen kamer suggereerde.
De geheime kamer heeft veel verhalen over de oorsprong ervan; de meest populaire is dat er een monster in zit. In 1821 zou de eerste zoon van de elfde graaf vreselijk misvormd zijn geboren. Om dit feit te verbergen, deed het verhaal de ronde dat de jongen was overleden en dat het kind was opgesloten in een geheime kamer in het kasteel. De misvormde jongen overleefde het en na verloop van tijd werd een tweede zoon geboren, die van zijn oudere broer te horen kreeg toen hij meerderjarig werd. In sommige verhalen wordt de jongen ongelooflijk sterk en leeft hij meer dan honderd jaar. Het geheim van de verborgen kamer moest op hun 21ste verjaardag aan elke erfgenaam worden doorgegeven. De 'Mad Earls Walk' op de kasteelmuren zou volgens sommigen de plaats zijn geweest waar de misvormde graaf werd geoefend.
Er wordt gesuggereerd dat een arbeider per ongeluk door een muur brak terwijl hij wijzigingen aan het kasteel aanbracht, waardoor een doorgang naar de geheime kamer werd onthuld. Hij kreeg een grote som geld om het land te verlaten en te zwijgen. In andere verhalen bevat de kamer de lichamen van mannen die vijanden van de familie waren, ommuurd en uitgehongerd.
Zoals hierboven vermeld is, was een van de meest beruchte personages in de geschiedenis van de kastelen Earl Beardie, een Lord Crawford, die een wrede en toegeeflijke man was. Een van de verhalen die het meest over hem wordt verteld, is het verlies van zijn ziel aan de duivel tijdens het kaarten spelen.
Op een zondag was Earl Beardie te gast in het kasteel. Na een zware drinksessie met de graaf van Glamis, keerde hij in een dronken woede terug naar zijn kamer en schreeuwde om een partner om hem te kaarten. Niemand wilde op de sabbat spelen, en uiteindelijk woedde hij dat hij zelf met de duivel zou spelen. Onvermijdelijk werd er op de deur geklopt en een lange man in donkere kleren kwam het kasteel binnen en vroeg of Earl Beardie nog een partner nodig had. De graaf stemde toe, en ze gingen weg naar een kamer in het kasteel, sloegen de deur dicht en begonnen te kaarten.
Het kasteel werd opgeschrikt door het geschreeuw en geschreeuw vanuit de kamer, en een van de bedienden, toegegeven aan nieuwsgierigheid, gluurde door het sleutelgat. Een heldere lichtstraal schoot (in sommige versies) erdoorheen en verblindde de bediende aan één oog. De graaf stormde de kamer uit en rende naar de bediende omdat hij hem bespioneerde. Toen hij terugkeerde naar de kamer was de vreemdeling, die de duivel was, verdwenen samen met de Earls ziel, verloren in het kaartspel. De graaf zou kaarten spelen met de vreemdeling in een ommuurde kamer, een andere inslag op de legende van de geheime kamer.
Earl Beardie is naar haar eigen zeggen de man die haar heeft leren kaarten, volgens Somerset Belenoff
Reactie schrijven